De therapeut – B.A. Paris

De Spannende Boeken Weken zijn net voorbij en ik heb veel spannende boeken gelezen. Het is alweer een tijdje geleden dat ik een recensie schreef. maar de komende tijd komen er weer meer recensies online. Te beginnen met De therapeut van B.A. Paris.

Verhuizen
Wanneer Alice naar Londen verhuist om te gaan samenwonen met haar grote liefde Leo, voelt ze zich niet direct thuis daar. Niet alleen de overgang naar de stad is wennen, ook in het huis zelf voelt ze zich niet prettig. In eerste instantie lijkt Alice in een heel gewoon buurtje terecht zijn gekomen waar de buren heel close zijn met elkaar. Ze lijken vriendelijk, maar afstandelijk. Op een dag ontdekt Alice dat de vorige bewoner van het huis, Nina, in haar slaapkamer is vermoord. Ze is woest dat Leo dit voor haar heeft verzwegen. Daarom deden haar buren dus zo raar. Ze dachten dat Alice het geen probleem vond om ergens te gaan wonen waar iemand in koelen bloede was vermoord, een goede vriendin van haar buren nog wel.

Obsessie
Omdat ze niet meer alleen thuis durft te zijn en in de slaapkamer durft te slapen, gaat ze op zoek naar meer informatie over de moord, in de hoop zichzelf gerust te kunnen stellen. Langzaam maar zeker raakt ze geobsedeerd door de moord. Ze is ervan overtuigd dat Nina’s man, die is veroordeeld voor de moord, de moordenaar niet is. Die loopt nog ergens vrij rond…

Herkenbaar
Alice en ik hebben veel overeenkomsten. We wonen allebei in de stad, we zijn even oud en we hebben zelfs hetzelfde beroep. Daardoor kon ik me goed in haar inleven. Ook ik denk weleens allerlei geluiden te horen als ik alleen thuis ben, en ook ik heb ’s nachts weleens met een lampje aan geslapen.

Psychologische thriller
Die herkenbaarheid is misschien wel het engste aan dit boek. Dit is namelijk geen thriller met veel bloed en gruwelijke details, maar meer een psychologische thriller. Dat angstaanjagende gevoel als je denkt dat iemand naar je kijkt, terwijl er niemand is. Een vreemd voorwerp dat je in je huis aantreft, of een open deur waarvan je zeker weet dat je die dicht had gedaan. Dat is wat het boek zo eng maakt. Het zijn allemaal gewone mensen in een gewoon huis. Het is zo alledaags dat het ons ook zou kunnen overkomen. Ik kon dan ook niet echt lekker slapen toen ik het boek uit had.

Ondanks dat het boek weinig actie heeft, zit de vaart er goed in. Het zijn korte hoofdstukken die allemaal zo eindigen dat je verder wilt lezen. Ik had dit boek dan ook in één dag uit. Dit is een spannend boek, maar pas op: lees het niet als je alleen thuis bent!

Benieuwd geworden? Je vindt De therapeut hier.

Witte dood (Cormoran Strike 4) – Robert Galbraith

Witte dood is het vierde deel uit de Cormoran Strike-serie, waarin hij en zijn compagnon Robin weer eens hun tanden kunnen zetten in een ingewikkelde zaak. In dit geval vraagt een minister hen om informatie te verzamelen over zijn afperser. Echter, nog voordat ze de zaak kunnen afronden, wordt de minister vermoord en gaan ze op zoek naar de moordenaar. Iedereen in de omgeving van de minister lijkt een motief te hebben.

Het zijn net mensen
Niet alleen Robin en Strike zijn goed uitgewerkte, realistische personages, ook de personages in hun omgeving en de verdachten in het onderzoek is niets menselijks vreemd. Een moordverhaal is natuurlijk geen goed moordverhaal zonder drama, leugens en misverstanden, dus Robin en Strike hebben een hoop werk te verzetten om te ontdekken wie de dood van de minister op zijn geweten heeft.

Persoonlijke relatie
Witte dood is een heerlijk boek waar ik erg van heb genoten. Het is een gedetailleerd verslag van het intensive speurwerk van Robin en Strike, afgewisseld met luchtigere, humoristische stukjes zoals we ze kennen van de schrijfster achter Galbraith, J.K. Rowling.  Ook is er in dit deel uit de serie veel aandacht voor de persoonlijke relatie tussen Strike en Robin. Allebei proberen ze uit te zoeken wat ze voor elkaar voelen. Zijn ze verliefd of ‘gewoon’ vrienden? Zijn ze zo close omdat hun werk nu eenmaal intensief contact vereist of is er meer aan de hand?

Detectives in Londen
Gelukkig voor de lezer ben je wel even zoet met dit boek. Het heeft namelijk maar liefst 734 pagina’s. Toch telt het boek geen bladzijde teveel. De beschrijvende stijl van Galbraith schept een levendig beeld van de omgeving waarin Robin en Strike zich bevinden. Er wordt weleens gezegd dat lezen een ontsnapping uit het echte leven is, en met dit boek is dat echt het geval. Als lezer zie je jezelf naast het speurdersduo door Londen lopen, op weg om iemand te schaduwen of undercover te gaan.

Nog meer Robin en Strike
Voor wie Witte dood uit heeft, is er toch goed nieuws: J.K. Rowling heeft aangekondigd dat er nog minstens vijf boeken zullen uitkomen in de Strike-serie. Zolang de detectives blijven leven, kunnen ze nieuwe zaken aannemen, en Strike en Robin zijn nog lang niet van plan om dood te gaan. Voorlopig kunnen we dus nog wel even vooruit.

Als je net zo enthousiast bent als ik, dan wil je dit boek zeker lezen! Je vindt het hier:

De dag van de doden – Nicci French

 

Na lang wachten is het dan zover: De dag van de doden, het achtste deel uit de Frida Klein-serie is uit! Wat fijn dat we na al die jaren eindelijk de ontknoping kunnen lezen van de bloedstollend spannende serie van Nicci French. Natuurlijk ook jammer, want het is toch het laatste deel uit de serie. Gelukkig blijft Nicci French nog wel schrijven, dus komen er vast wel weer meer spannende boeken van ze uit waarvan we kunnen genieten.

Een spel op leven en dood
In Zondagochtend breekt aan moest Frieda voor haar eigen veiligheid onderduiken. Moordenaar Dean Reeves komt steeds dichterbij en maakt daarbij ook slachtoffers in Frieda’s omgeving. Het is dus pakken of gepakt worden, een spel van leven en dood voor Frieda en Dean.

In De dag van de doden wordt gedurende het verhaal vaak verwezen naar de eerdere delen, zodat ook mensen die de eerste zeven delen niet hebben gelezen het verhaal kunnen volgen. Ben je wel een trouwe lezer, dan is het fijn om nog even herinnerd te worden aan wat Frieda allemaal heeft meegemaakt. Het is immers al een hele tijd geleden dat Blauwe maandag (lees hier mijn recensie), Dinsdag is voorbij, Wachten op woensdag, Donderdagskinderen, Denken aan vrijdag, Als het zaterdag wordt en Zondagochtend breekt aan uitkwamen. Bij het lezen van De dag van de doden zullen fans van de serie dan ook veel ‘oh ja’-momentjes hebben.

Een typisch Frieda Klein-boek
Net als de voorgaande delen is dit achtste en laatste deel weer een typisch Frieda Klein-boek, waarin ook weer een grote rol weggelegd is voor Londen, de stad waar Frieda zo van houdt. De talloze wandelingen van Frieda door de stad worden zoals vanouds weer heel beeldend geschreven, alsof je zelf naast haar loopt. Ook haar liefde voor de ondergrondse rivieren van de stad komt terug. Sterker nog, die rivieren spelen een hele belangrijke rol in De dag van de doden, want ook Dean Reeve kent Frieda’s fascinatie voor deze onzichtbare wateren…

Geweldig einde van een fantastische serie
Wat betreft het einde kan ik zeggen dat Nicci French er zeer goed in is geslaagd om de spanning op te bouwen en toe te werken naar een enorme, onverwachtse climax, waarbij de puzzelstukjes langzaam maar zeker op hun plaats vallen. Je krijgt als lezer steeds weer een klein beetje meer informatie gevoerd, waarna de verrassende ontknoping volgt. Kortom, De dag van de doden is weer een goed gelukt deel van de Frieda Klein-serie en een waardig einde van een geweldige serie. Nicci French is gewoon een meester in het schrijven van fantastische thrillers en ook nu weer hebben ze een geweldig boek afgeleverd. Dit boek mag je echt niet missen!

Ook het einde van de serie lezen? Je vindt het boek hier:

Ragdoll en Marionet – Daniel Cole

Wie veel thrillers leest en denkt dat hij het genre nu wel kent, kan zich laten verrassen door Ragdoll en Marionet, het vervolg op Ragdoll. Het debuut van de Britse auteur Daniel Cole kwam vorig jaar uit en werd erg goed ontvangen. Hoewel Cole Ragdoll vooral voor zichzelf schreef, kon de wereld niet wachten op het vervolg. En die doet zeker niet onder voor deel 1.

Ragdoll
In Ragdoll wordt een lijk gevonden dat bestaat uit lichaamsdelen van zes mensen. De ledematen zijn als een lappenpop aan elkaar genaaid totdat ze weer een compleet lichaam vormen. Dit gruwelijke gegeven is het uitgangspunt voor de zoektocht naar de moordenaar: welke lichaamsdelen zijn van wie, en wie is de moordenaar? De hoofdpersoon is rechercheur William Fawkes, oftewel Wolf. Voor hem heeft deze zaak nog een extra lading, want hij staat zelf ook op de dodenlijst van de moordenaar…

Marionet
Marionet is eigenlijk het vervolg op Ragdoll en de hoofdrol is weggelegd voor Wolfs collega Emily Baxter. Zoals alle politiemensen in thrillers is ze een stoere dame die nergens bang voor is, maar sociaal niet erg sterk is. Ze houdt meer van haar kat dan van haar vriend. In Marionet gaat het verhaal verder waar Ragdoll eindigde, wanneer er een moord wordt gepleegd die verwijst naar de Ragdoll-moorden. Wat is het verband? Het leuke aan Marionet is dat het verhaal zich niet alleen in Londen afspeelt, zoals Ragdoll, maar ook gedeeltelijk in New York. Naast dat het twee van mijn favoriete steden zijn, is de strijd tussen de FBI en CIA enerzijds en de Londense politie anderzijds een leuke extra laag.

Race tegen de klok
Zowel in Ragdoll als in Marionet ligt de focus op de race tegen de klok: de moordenaar heeft nog niet-gepleegde moorden aangekondigd, en de politie doet er alles aan om die te voorkomen. Een race tegen de klok zorgt sowieso al voor spanning, maar ook in andere gedeeltes van het verhaal weet Cole de spanning op te voeren. Omdat de boog niet altijd gespannen kan blijven, gebruikt Cole veel humor om het luchtig te houden. Hoewel sommige mensen vinden dat humor niet thuishoort in een thriller, vond ik het juist een verademing. Het komt niet heel veel voor in thrillers en daarom zijn de boeken van Cole anders dan andere spannende boeken. Bovendien lijkt het me best realistisch, aangezien rechercheurs in het echte leven ook humor zullen gebruiken om te kunnen omgaan met de zware omstandigheden waar ze dagelijks mee te maken krijgen.

Conclusie
Zowel Ragdoll als Marionet zijn heel spannende boeken met wat humor en een onverwachts einde, zelfs voor een ervaren thrillerlezer als ik. Ik gaf beide boeken dan ook 5 sterren. Ga deze boeken zeker lezen. Je krijgt er geen spijt van, beloofd! Het goede nieuws is dat ze onderdeel zijn van een trilogie, dus er komt nog een deel 3. Ik kan niet wachten!

Ragdoll vind je hier:

En Marionet hier:

Hemel boven Londen – Hakan Nesser

Door Hakan Nesser

“De verteller stuurt het verhaal en het verhaal stuurt de verteller.”

Deze zin is de kern van Hemel boven Londen. Het boek gaat over Leonard Vermin, die op zijn 70^ste verjaardag een etentje geeft. Omdat hij stervende is, leest hij tijdens het diner zijn testament voor aan de aanwezigen, een select groepje mensen: zijn partner Maud, haar kinderen Irina en Gregorius en twee andere mysterieuze mensen die niemand kent. Waarom zijn zij uitgenodigd en wat is hun relatie met Leonard? En wie is toch die mysterieuze man, Lars Gustav Selén?

Elk hoofdstuk wordt geschreven vanuit het perspectief van een van de personages. Het perspectief van Leonard wordt verteld in twee verschillende tijden: het heden en het verleden, dat laatste aan de hand van de gele notitieboeken die hij heeft volgeschreven. Omdat eerst niet duidelijk is wat het verband is tussen alle personages, is het moeilijk om te zien wat ze met elkaar te maken hebben. Het verhaal is daardoor soms lastig te volgen. Pas aan het einde wordt duidelijk wie de verteller is en wat zijn verhaal is.

De schrijfstijl die in Hemel boven Londen wordt gebruikt is prachtig. De auteur (en de vertaler uiteraard) gebruiken heel mooie, bloemrijke zinnen, soms bijna filosofisch, bijvoorbeeld: ‘Het belangrijke, de essentie van het leven, lag zo diep verborgen onder het leven van alledag, onder het trieste, trage en het triviale, dat het een eeuwigheid zou duren om het te ontdekken.’ Deze zin is eigenlijk wel van toepassing op het boek: het is wat dikker geworden dan noodzakelijk, omdat het in sommige gedeeltes meer om de taal dan om het plot lijkt te gaan.

Hoewel dit boek in de categorie literaire thriller valt, is het meer een roman. Onder een thriller versta ik een spannend boek, maar Hemel boven Londen is, met uitzondering van enkele passages in het verleden van Leonard, niet echt spannend. Dat wil echter niet zeggen dat het verhaal niet interessant is. In het begin moest ik er nog even inkomen, maar tegen de tijd dat ik op de helft was van dit 530 pagina’s tellende werk, had Nesser mijn aandacht en wilde ik weten hoe het afliep. Omdat de personages zo goed zijn beschreven, kon ik mij goed inleven in hoe ze zich voelden na het lezen van het testament, wat ik erg grappig vond.

Hoewel de verschillende verhaallijnen goed zijn uitgewerkt, viel de uiteindelijke ontknoping, die ik hier natuurlijk niet verklap, voor mij een beetje tegen. De rol van Lars Gustav Selén werd ineens duidelijk, maar voor mijn gevoel werd zijn gedeelte van het verhaal een beetje afgeraffeld, en ook weten we niet hoe het verder gaat met de andere personages. Sommige mensen houden van open eindes, maar ik houd ervan als een verhaal netjes en mooi wordt afgerond. Dat was bij Hemel boven Londen dus niet het geval. Jammer, want voor de rest is het een mooi boek met een origineel plot, waar iedereen die van een beetje puzzelen, mooi taalgebruik en niet al te gemakkelijke literatuur houdt zeker van zal genieten.

Benieuwd of jij mijn mening deelt? Het boek is hier verkrijgbaar: